عید مظهر خاصی نزد هر امتی می‌باشد؛ و همانطور که هر ملت و قومی آداب و رسوم خاص خود را دارد، در برگزاری أعیاد و فصل‌های شادی و سرور و جشن نیز که نماد استقلال ملت‌هاست با هم تفاوت دارند، حتی اگر آن ملت در زیر آتش اشغال خارجی باشد، آنگونه که امروزه گروه‌های مسلمان بسیاری را می‌بینیم در زیر ظلم دشمنان یهودی و مسیحی هستند.
عید شامل روزهایی است که هر سال به شکلی که در گذشته بوده است تکرار می‌شود، و آن نیز در دین ما به أعیاد فطر و قربان سالیانه و روزهای جمعه هفتگی کوتاه می‌شود.
از جمله آنچه که در عید انجام می‌شود، خود آرائی، تجمع و شادی و رفتن به رستوران‌ها و قهوه‌خانه‌ها و سرکشی به اقوام و همسایگان و دور ریختن دشمنی‌ها و کینه توزی‌ها می‌باشد.
یکی دیگر از ویژگی‌های عید، همکاری نیکوکاران در کمک به تهی دستان و بی‌نیاز گشتن آنان در این روزهای مبارک در شکلی اجتماعی است، تا جائیکه از عامه‌ی مردم جدا نشده و شادی عید را از دست ندهند.
نکات زیر عیدهای اسلامی را از بقیه‌ی عیدهای بدعت‌گرایی و غیر اسلامی متمایز ساخته است:
-عیدی ربانی است که خدای متعال در انجام آن بندگان را دستور داده و پیامبر اکرم (صَل الله علیه و سلم) نیز به صورت گفتاری و کرداری آن را ابلاغ داشته است.
-بعد از انجام دو عبادت بزرگ و ادای دو رکعت نماز که یکی از أرکان اسلام است شروع می‌شود.
-در این روز اطعام و تکفل فقرا واجب است و با گذر زمان اجر آن مضاعف می‌گردد
-در عیدهای ما انجام محرمات حلال نگشته است، پس برماست آنگونه که در چارچوب شرع است شادی کنیم و عید را برگزار نماییم.
-عید فرصتی است برای تجمع مردم با تضاد طبقاتی در برگزاری نماز‌ها و دیدارهای خانوادگی و إقلیمی و در جهتی پاک و گزیده در این فصل مبارک
- برای عید نام‌های شرعی ویژه‌ایی انتخاب شده است از جمله آن «فطر»، «قربان»، «یوم الجوانز»، «روز حج اکبر»
- عید عبادتی است که سعادت کامل شدن طاعت و درخواست قبولی آن از پروردگار بخشنده را تعبیر می‌کند
- عیدهای ما برای ذکر و شکر و تکبیر و تحمید خدای متعال مشروع گشته است که خود نماد أنس با خدا و خوشحال بودن بخاطر دین مبینش همراه با جوانب دنیوی آن است.
- فضیلت‌های زیادی به روز جمعه اختصاص یافته است، و کافی است که خداوند سبحان و تعالی اهل کتاب را از آن محروم کرده و ما را به سوی آن هدایت نموده و آنان را پیرو ما قرار داده است.
با وجود این مزیت‌ها در أعیادمان اما ملاحظه می‌کنیم که عید امت محمد (صل الله علیه و سلم) آنگونه که عید مسیحی‌ها شرق و غرب را در بر می‌گیرد جهانی نیست، که همه‌ی ما نیز به خاطر آن کار‌ها و زندگیمان را تعطیل می‌کنیم و صاحبان این عید با عزت و افتخار آن را جشن گرفته و غیره نیز با شرمندگی تمام در آن جشن مشارکت می‌نمایند!
این ملت‌ها روز جمعه را آخرین روز هفته قرار داده‌اند در حالی که با توجه به حدیث پیامبر اکرم (صَل الله علیه و سلم) روز جمعه أولین روز هفته می‌باشد، ما نیز نرفتن به نماز جمعه را به خاطر همرنگ شدت با ملت‌های دیگر را امری ساده می‌پنداریم از سوی دیگر با نظر کسانی که مخالف برگزاری عید در جوامع اسلامی هستند موافقیم در حالیکه این أعیاد نقش ویژه‌ایی در سیادت هر مکان و ساکنین آن دارد.
و از اثرات این مخالفت کم رنگ شدن فضیلت روز جمعه و صرف نظر کردن از خیر و برکت آن بخاطر شب زنده داری و عیش و نوش خانگی می‌باشد، همچنین تصدیق یک شادی شرعی در أعیاد خلاف آنچه که در هنگام میلاد مسیح در بسیاری از کشورهای اسلامی رخ می‌دهد می‌باشد و تاسف‌آور است که یهودیان بدون توجه به مصالح دولتی روز شنبه را بزرگ می‌دارند، و ما در قبال بزرگ‌ترین روز هفته هیچ کاری انجام نمی‌دهیم، حتی اگر مصلحت دیگران نیز تحت سلطه‌ی ما باشد تا همچنان جهان از أعیاد ما غافل باشد.
با تجدید این مناسبت گرامی امیدواریم برنامه‌ی عید به گونه‌ایی که در چارچوب شرع بگنجد باشد و آنگونه که خدای متعال از ابتدا دستور نموده و نیز مطابق با مصلحت عموم عمل شود، تا همگی بتوانند در این روز مبارک بدون انجام هیچ گناه و منکری در شادی آن سهیم گردند، تا شهر‌ها و مراکز اسلامی همچنان از هویت خود محافظت نماید، و با همه‌ی آنچه که شیاطین أنس آن را شادی و جشن می‌پندارند مخالفت کند، چون شادی بدون انجام گناه نیز ممکن است و جشن یک عبادت است و شرم‌آور است که به یک گناه تبدیل گردد.
نظرات